Bak: 44 numara, sol tarafı yırtılmış ayakkabı
hangi duayı ezberlerdilerse, onu koyacaklar içine
Tırnağım kırıldı, ağladım
İç çekerken babama ağlamaya başladım
Sonra fabrikaya,
sonra kendime,
sonra sobadaki kömürün bitişine,
sonra Soma’nın kadınları ve kızlarına…
Annem yıllarca ayakkabı koymuştu kapımıza,
Öyle uzun kalmıştı ki o ayakkabı kapının önünde;
dua niyetine olduğunu sanmıştım
Dua…
Her gün okunuyordu ama her gün!
Kulaklarıma bulduğum her şeyi tıkadım
Hatta ayakkabıları bile…
Babam cennete gitmesin, benimle kalsın istiyordum!
Tanrıyla dua değil benimle şarkı söylesin istiyordum!
O, Tanrının değil benim babamdı!
Hiç bitmedi evde yas,
Annem hiç iyileşemedi…
Sadece ben büyüdüm…
“Acımız büyük…” diyor aptal televizyon
süsleri
süsleri
Hiçbir acınız yok!
Tanrı’nın bile acısı yok!
Helva kokusu var,
yanmış…
Bak: 44 numara, sol tarafı yırtılmış ayakkabı
hangi duayı ezberlerdilerse, onu koyacaklar içine
ve bazı kadınlar kanserden ölecek…
