theme-sticky-logo-alt
img-alt
img-alt
img-alt

Çarmıh ve Ben Aynı Tanrıdanız | Damla Orhan

23 Kasım 2014
918 Okunma

 Etim de
kemiğim de Tanrı’da
Beni
yaratmasını istemiyorum!

İşte bu
sessizliğin içimde piyano çalıyor
Kendimin
içine giriyorum;
İki
kapının sağından giriyorum
Saçlarımı
beyaz iple topluyorum yürürken
Fısıltılar
duyuyorum
Hiçbirinin
sureti yok, adları çok!
Yüksek
sesle konuşmak yasak
Çünkü
susuyorsun…
Öyle bir
susuyorsun ki karşımda
Ayakkabılarımı
çıkarıp ilerliyorum
Bastığım
yeri görmüyorum
Daha
derine daha ileriye
Benim
için endişelenme,
Müzik
koruyor…
Korkuyorsan
benim için; susma!
Elimde
mumum, dileğimle yanıyorum…
Sonra bir
sabah,
Şeytan
ile melek ebeveynim olup
Beni
Yaradan’a götürüyorlar
Sırama
oturuyorum
Kimse
bana nereye oturmam gerektiğini söylemiyor
Hala
susuyorsun…
Yanlış
sırada olduğumu anlıyorum
Etim de
kemiğim de Tanrı’da
Beni
yaratmasını istemiyorum!
Günah!”
diye bağırıyorum kollarını açmış adama
“Çıkart!”
diyor bana sessizce
O kadar
sustun ki ben oradayken
Günah
çıkarttım,
Anlattım,

Anlatamadım…
Hakkında Damla Orhan
Kadın, feminist, sakat, Atatürkçü... 2017'de 31 yaşına giren. Yazmayı öğrendiğinden beri yazan. Babasına benzeyen, annesinin soyadını kullanan. Sözel bölümünden mezun. İlk olarak kendi sayfasında yazmaya başlayan. 2013'den bu yana www.kalemkahveklavye.com kültür sanat ve edebiyat sitesinde hikaye ve şiir pişiren ve çeşitli fanzinlerde yer alan. Pulbiber mahallesine uğrayan. Çok okumayı seven, arada hiç okumayan, güzel sesli insanlara şiir okutturan. Rock dinleyen, Sylvia Plath'a özenen, Van Gogh ile arasında bağ olduğuna inanan ve bütün sokak kedileriyle konuşan ve ilk kitabını yazan.
Yorum 0

    Cevapla

    15 49.0138 8.38624 arrow 0 bullet 0 4000 1 0 horizontal http://kalemkahveklavye.com 300 4000 1