Ben, son ‘gerçek’ savaşçısı. Ben, kuşku treninin kayıp yolcusu. Ben, ilk ego bükücü. Merhaba.
Saçlarımın döküldüğünü söylüyorsunuz. Size bir kez olsun inanmak istiyorum. Lakin ben hiç aynada kendime bakmadım. Arkamı kolladım hep. Emin olamıyorum. Hayır efendim, paranoyaklık değil bu. Yarın ekmek için bakkala giderken, alnımın çatına kurşun yemiyeceğim ne malum?
Bu sabah kuşluk vaktinde uyandım. Bu sabah kuşluk vaktinde uyandım diyebilmek için dün gece, sabah 7’ye alarmımı kurup yatmıştım. Ben, son ‘gerçek’ savaşçısı. Ben, kuşku treninin kayıp yolcusu. Ben, ilk ego bükücü. Merhaba.
Uyanır uyanmaz, geri yattım. Sabahın körüydü sonuçta. Rüyamda bir ormana kuşbakışı dalıverdim. Aslana benzer yeleli bir adamla, küçük bir çocuk sohbet ediyorlardı.
Çocuk: Pimini çektiğin bombayı niye elinde tutuyorsun abii?
Aslan: Yapıştı elime kene gibi koduğumun çocuğu.
(Adam, diğer elindeki spreyi bombaya sıkar.) Fıs, fıs
Çocuk: Böcek ilacı mı abi o?
Aslan: Evet. Arada sıkıyorum. Kafası güzel oluyor. Unutuyor patlamayı pezevenk.
(Spreyi kendine sıkar.) fıs, fıs
Çocuk: Kendine niye sıkıyorsun abii?
Aslan: Böceğim ben de.
Çocuk: Olur mu abim, aslan abim, sen bu ormanın kralısın.
Aslan: Bizim bir arkadaş var, ağır üflenti. İki cigaradan sonra kendini Allah sanıyor. Ben kralım amaa, egosantrik saplantılarım yok Allah’a şükür.
Çocuk: Abii, o şey elinde patlamasın…
(Spreyi tekrar diğer elindeki bombaya sıkar). Fıss…
Aslan: Sıkayım mı sana da bi çiftli?
(Çocuk başını salladı. Aslan adam spreyi çocuğa sıktı.) Fıs, Fıss…
Aslan: Nasıl geldi mi kafası?
Çocuk: Miyavv..
Müslüm Çizmeci, 87 Türkiye doğumlu, insan, kalem kullanabiliyor. Alfabeyle karmaşık bir ilişkisi, şimdiye dek yayımlanmış bir şiir kitabı var. Lethe Kitap’ta kurucu işçi. Hayalsever, hayvanperest, fanzinkolik.
