Ben tanrının en etkisiz hamlesiyim.
Bir rüyanın içine tepilmiş öbür teki olmayan çoraplar gibi
sarkıp durur kalbim, yaşlı evlerde, dualı tespih taneleri ve toz yutarak
Beni bilirsin, hiç var olmadım
Sadece ruhum asıldı yeryüzü denen pencereye
Kum kendi içine gömülürken, sustu, yalnız ve çıtırdayan bir yaprak
Koş, dediler, koştum, yan, dediler, yandım, kan, dediler…
bir bulutun buharını tekmeledim, belki de bu kadar, işte bu kadar
Geçip gitti anlam, rüzgarı, yön bilmeyen bir gemi sanarak
Yanılmadın, bu kenti ben yıktım, tuzu ben
Dağdaydı, bir köyde cılız bir ışık yandı, bir geyik yakına doğurdu
ve kaçtı, sürekli sürtünen sessizlikler gibi yanarak
Ben tanrının en etkisiz hamlesiyim
Biliyorum, tanrı da biliyor, gövdemdeki kara delikte sarhoşların içtiğini
Kepenkler indi, eşyalar toplandı, gölgem hacmime veda etti,
Tuhaf, paslı bir tabela gibi ortadan çatlayarak
Görsel Kaynak
