Erguvan Kuşu | Gizem Yılmazer

Ne zaman suskun olsam

Üzünçlü olsam
Gelir bir kuş dalıma konar
Gagasıyla şakıyışlar taşır
Alır götürür hıçkırıklarımı.

Bir yelkenli uzak maviliklerden
“Gel” der,
Bilirim ki üzerinde bir yolcu el eder
Gitmem
Bilirim bu şehir benle
Burada sevdiklerim yatılı
Canlı ve cansız
Kuşlarla örtülü
Bilirim ki gidemem
Göbek bağım buraya gömülü.

Kalkar kapatırım pencereleri
Perdeleri ardına kadar çekerim.
İçimde bir erguvan solar.
Ben sulamaya devam ederim.