Yaralarımızdan Damlayan Roman, Kan | Gezginci Erdem

Bazı romanlar sistemin dışında doğarlar ve yollarına öyle devam ederler. Alışılmışın dışında dizilir cümleleri, karakterleri sanki sisin içindedir. Sayfa sayfa inşa ettikleri yeni dünya sürekli devinimlerin gereği olarak yeniden yıkılır ve yeniden yapılır. Bazı romanlar teninizde dolaşmakla yetinmez. Konuşmak, anlatmak, dinlemek, öpmek, sarılmak ve hatta sarsmak yetmez bazı romanlara. Damarlarınızda dolaşmak isterler. Kanınızın raylarından benliğinize doğru yollanmaktır asıl amaçları ve bunun için kırmızıdır kapakları belki de. Yaralarlar bunun için. Bazı romanlar yaralamak için babaannelerinin usturalarını kullanırlar.

Pekin’in ilk romanı Lilith ile başka yöne hareket eden kelimeler “Babaannemin Usturası” ile başkalığın içinden gelip bir başka yöne hareket diyorlar. Onları izlemek -okumak- zorlaşıyor gibi anlaşılıyor olabilir ama öyle değil. Kelimeleri izlemeye fırsatınız olmadan birinin üstünde buluyorsunuz kendinizi. Yolculuk artık bir durum olmaktan çıkıyor, karakterlerin sizi, sizin karakterleri ele geçirdiğiniz bir döngü oluveriyor.

“Lilith’teki babaanne bu romanda mirasıyla karşımızda” diyebilir miyiz peki? Edebiyatımıza giren babaannenin izlerini sürmeye devam edecek miyiz? Esra Pekin ‘i, karakterlerini koruyup kollayan, onları uzaktan uzağa gözleyen bir yazar gibi görüyorum. Acı çekmek kolaylaşıyor böylece, çocuksu bir hal halıyor hatta. Nasılsa yazar tutacak elimden hissi güven veriyor. “Babaannemin Usturası”nda karakterlerin varoluş okyanuslarına balıklama girebildim bu sayede. “İçinde kendinizi bulacaksınız” klişesinin ötesinde “İçinde kendiniz olacaksınız” demek daha yerinde olur belki. Yazdıklarımın dışında genellemelere de salabilirsiniz kendinizi. O zaman pıhtılaşarak sürüp giden anlatının sonunda, en son halinizle kabuk bağlayacağınızı söyleyebilirim.

Bir heykel gibi. Hammaddesi kan olan bir heykel. Kanını akıtarak hayata tahammül eden -etmeyi deneyen- erkekle tahammül etmeyi de bırakmış olan kadının tanışması ve aşkın sancılı doğumuyla başlayan hikaye mistik bir sırrın aynası aslında. Aynadan yansıyanlar karakterlerin kendi içlerinde çoğalmalarıyla devam ediyor. Aşkın içinde varolmaya çalışanlar mı söz konusu olan yoksa varoluşun içinde aşık olanlar mı? Roman incelemesi için fazla kaotik gelebilir yazdıklarım, bazı romanlar kaotiktir, bu yüzden olabilir.