“Üst Kattaki Terörist”, İkincikat’a Geliyor

Yok canım, geride kalır mı? Bir harabeyi sanat
merkezine dönüştürdük. Bunun hem seyirciyi taşımak açısından hem de bizim adaptasyonumuzu
sağlamak noktasında ciddi sıkıntılar çekiyoruz. Bir kere çalışma saatlerimiz
3’e katlandı. Daha düzenli ve profesyonel çalışmaya çabalıyoruz ama o dönüşüm
noktasında var ettiğimiz kocaman bir borç var. Onu halletmek (en azından ilk
yıl için) kolay olamayacak.

Tabi sadece kötü şeyler olmuyor. Oyunlarımız daha rahat sahneleme alanlarına
ulaştı. Sahnemiz 100 kişilik (bir önceki 50 kişilikti), konforu daha yüksek,
teknik imkanları üst düzey bir mekana sahip olduk.

Korku Tüneli benim yönettiğim ilk oyun idi. Philip
Ridley yazmıştı. Sonrasında ilk ismi “Deney” olan ama adını sahneleme sürecinde
“Küçük” olarak değiştirdiğimiz oyunu yazdım. Sonrasında Limonata, Yalnızlar
Kulübü ve Sürpriz. Üst Kattaki Terörist, Emrah Serbes’in hikayesini yazdığı
benim sahneye uyarladığım bir oyun. Beni de yazarken en çok zorlayan oyun.
Emrah’ın tartışmasız güçlü bir kalemi var. Ve benim onun hikayesini
sahnelerken, dialoglarını yazarken ona %100 bağlı kalmam gerekir. Elimden
geldiğince onun dünyasına girerek yazmaya çalıştım. Onun hikayede
konuşturmadığı karakterlere yüklendim. Biraz Nurettin’in hikayesini çevresini
de güçlendirerek yazdım. Nasıl bir sonuç alacağını bilmiyorum. Ama yazar olarak
en tedirgin olduğum oyun oldu diyebilirim.

Mart ortasında sahnelenmeye başlıyor. Nurettin’i
Denizhan Akbaba oynuyor. Diğer oyuncular henüz net değil. Beraber çalıştığım
oyuncular var ama %100 emin olarak bir kast belirlemesi yapamadım.

Benim çok sevdiğim bir hikayeydi. Geçtiğimiz sezon
repertuvarımızı oluşturma döneminde hikaye uyarlama üzerine bir fikir attım.
Emrah’ın hikayelerini okuttum. “ikincikat”
da hikayeleri benimsedi. Ve süreç gelişti.

Biz onu önce oyunumuza davet ettik. Bu sayede onun
önce bizimle tanışmasını sağladık. Yaptığımız işleri sevdi, bizim fikirlerimizi
de sevdi, sanırım, emin değilim. Sonra oturup derdimizi anlattık. O da tamam
dedi. Herhalde ona güven verebildik diye düşünüyorum.

Olmaz mı? Tonla J Öncelikle Emrah’ın
hiç yazmadığı hatta bahsetmediği 4 tane sahne var. Ön plana çıkardığım üst
kattaki teröristin yani Semih’in sevgilisi var. Nurettin’in annesi de hikayede
ön plana çıkardığım karakterler.

Big Fish’i çok severdim. Yazarlığa da o eserle
özendim. Hep öyle bir dünya yaratabilmek istedim herhalde. Gariptir, yazdığım
oyunların Big Fish’le hiçbir ilgisi yok.

Ben küçüklüğümden beri sanatla uğraşıyorum. Babam
baterist. Ben daha aylıkken kulağıma walkmen takıp jazz müzik dinletirmiş.
18’ime gelene kadar da müzik, dans, edebiyat, sinema ve tiyatro ile ilgilendim.
Okulda da başarılı bir öğrenci oldum hep. Başarılı bir öğrencinin üzerinde çok
ciddi bir yük vardır. Aldığım ÖSS puanıyla tıpı bile kazanabiliyordum. Ama
gönlüm hiçbir zaman ÖSS kitapçığının içinde yer bulamadı kendine. Endüstri
Mühendisliği’ni de kolay olduğu için seçtim. “Az ders, çok sanat aktiviteleri”
dedim kendi kendime. Nitekim de öyle oldu. Tiyatro ve sinema, bende en fazla
yükselenler oldu. Günde 5 film izlediğim günler oldu. Okumadığım tiyatro-sinema
kitabı bırakmadım. Vasatın üstündeki hemen hemen bütün oyunları, filmleri
izledim. Festivalleri ve yurt dışını takip ettim. Herhalde bunlar da içimde çok
yüksek bir noktaya ulaşmış ki, bir gün Ford’da staj yaparken kararımı aldım.
Ben bu insanlar gibi olmayacağım. Olamam. Kendime bu sistemin bir çarkına
girmeyi kabul ettiremem. Önemli olan o karar anı. Neredeyse tamamen gönüllülük
esaslı bir iş yapıyorum. Bıraktığım mesleğimi devam ettirse idim şu anki
kazancımı belki 10’a katlardım. Ama gönlüm rahat kafamı yastığa koyamazdım. Bu özveri
ve tutku sayesinde olduğunu düşünüyorum yazdıklarımın beğenilmesinin.

Sinema. Kesinlikle. Kısa metraj senaryolar ve
filmler çekmişliğim var. Ama o alan benim alanım değil. 2 sene sonra çekmeyi
planladığım bir film fikrim var. Yapımcımı bulur bulmaz yazdığım filmleri beyaz
perdede görebileceğiz. Yani umarım J

Sıkı bir okuyucu değilim. Ama son dönemde okuduğum
kitaplardan şunları önerebilirim: Yatak (David Whitehouse), Boksör Böcek (Ned
Bauman)