Biraz ermiş
Çokça fahişe…
Fahişeliği bizden bilmesinler
koca dayağından baba evine kaçacağım
iyice çitilerken çamaşırlarımı mahalleliye
gösterircesine -ki bir kadının yegane övünç kaynağı sorusunun cevabı?-
bir daldan diğerine konacağım
…ve durulacağım.
macera-yı sevdam son bulacak bir adamda
-o zamanlar selvi boyuna vurulduğum-
Ona beş öğün çocuklar doğuracağım
O kanatlarımı kırarken, ben bulduğum dallardan
Hak etmeyen sevgiliye yuvalar yapacağım
-Fakat o hep başkalarına sevgilim derdi-
İstemem açmak pencerelerimi
Bildiğim gün yine, aynı karanlık
İstemem göstermek sakız gibi entarilerimi
İsterlerse dedikodu yapsın elalem
Çitledikleri çekirdekler atsınlar suçluluğuma
Evine bakmıyor,
çocuklar salkım saçak desinler
Pasaklı desinler yanmış mutfağıma bakıp
Ben acılarımı mahallenin ortasına döktüm,
İsterlerse görmesinler
Onları ben bir hamal ustalığınca taşıdım
Ki her kadın biraz hamaldır
Biraz ermiş
Çokça fahişe…
Fahişeliği bizden bilmesinler
ben ev kızı olacağım
koca dayağından baba evine kaçacağım
Önceki evde kocamın “namusu”, “çocuklarımın anası”ydım
Şimdi kim bilir
hangi erkeğin namusu olacağım…
Bir gün ölürsem,
toprağımın altında filizlenirken can
tohumlarım
Ben bir dahakine başka bir Doğu’da doğacağım