Nazlı Doğan Özsöz’ün kaleme aldığı ilk romanı Yüreğin Kabarmış Alakarga Yayınları‘ndan çıktı. Yüreğin Kabarmış Defne’nin yaşamındaki tek bir anın ve aslında tüm önemli anların bilinç akışıyla anlatıldığı sert ama nükteli bir roman.
“An, dişlerimin arasında git gide büyüyen bir lokmaya benziyor.”
Evin salonunda, yerde boylu boyunca uzanmış babasının belki de son iki nefesini ciğerlerinden dışarı boşalttığı o an, Defne’nin hayatında çok şey değişir.
“Bir.
İki.”
Çünkü Defne bu küçücük âna çocukluğunu, ihmal edilmişliğini, geçirdiği kalp ameliyatlarını, babasının bencilliklerini, annesinin ona olan aşkından hiçbir şey kaybetmeden, bıkmadan beklemelerini ve büyük bir yüzleşmeyi sığdırır. Defne doğuştan kalp hastası, yirmi yedi yaşında genç bir kadındır. Yıllar önce babasının hiç bitmeyen hırpalamalarına, annesinin bunun karşısındaki sessizliğine isyan etmiş ve evden ayrılmıştır. Şimdiyse büyük bir restoranın müdürlüğünü yapar. Defne bir gece evinde fenalaşır, komşusu Gülçiçek onu hastaneye yetiştirir fakat haberler iyi değildir. Acilen açık kalp ameliyatı olması gerekmektedir. Peki bunca büyük bir şeyle tek başına nasıl baş edilir?
“Ona doğru bakmıyor, bitmesini bekliyorum. Bundan sonra ne olacağını biliyorum, zor olan bugüne kadarkileri tahmin etmekti. Ölürse yarın cenazeye üç beş kişi gelir, ben üzülmüş gibi yaparım, annem kararımızdan hemen pişman olur. Benim hesaplaşmam başa sarar, ama bir yandan da içimde balon gibi günden güne şişip duran o his kaybolur. Ölmezse balon şişmeye, kendine uygun incelikte bir iğne aramaya devam eder…”
Yüreğin Kabarmış bir yüzleşme ve iyileşme romanı. Bir kadının ailesine rağmen var olma, yalnızlığına rağmen ayakta kalma hikâyesi. Fonda Emel Sayın’ın Tanrım Beni Baştan Yarat şarkısı, elinde kahve fincanıyla Defne sizi hikâyenin kapısında bekliyor.
“Kolumu yana doğru açtı, bir kemerle bağladı. Gitti. Tepemde yusyuvarlak bir ışık yakıyor biri. Gözlerimi kapatıyorum, uyumak istediğimden emin değilim. Birkaç kişi daha girdi ameliyathaneye sessizce. Ayak sesleri tıpırdıyor. Başlarındaki ayıcık desenli komik boneleri görmesem taziye evine girer gibi giriyorlar diyeceğim, saygıda kusur etmeden, dudaklar sıkıntılı şekilde bükülü, belli belirsiz bir baş selamıyla. Soğuk, çok. Hepsi sağlıklı, sporcu. Kendine iyi bak lafını hep saçma bulmuşumdur, belli ki onlar pek ciddiye almışlar. Karşımda kocaman bir televizyon var, yanındaki cihazdan ne çok kablo çıkıyor. Güler yüzlü kadın elinde iğneyle geri dönüyor. Hazır mısın? Bilmem, ölmeye nasıl hazırlanır insan? Ondan geriye mi sayalım istersin, günleri mi? Boş bakıyor olmalıyım. İsmin neydi? Defne. Haydi Defne, bana günleri saymaya başla, hafta sonuna gelmeden uyutacağım seni. Sesim cılız çıkıyor, pazartesi, iğneyi yaklaştırıyor, salı, damarı buluyor, çarşamba batırıyor, içimde buzdan bir yol var artık.”
Yüreğin Kabarmış · Arka Kapak
“Gel Defne fal bak bana, yüreğim kabarmış mı söyle.”
Defne babasının yerde boylu boyunca uzanmış gövdesinin yanında geçmişiyle, ailesiyle, kendisiyle baş başa kalır. Tırnaklarını annesinin etine geçirmiş, gözleri babasının hâlâ inip kalkan göğsündedir. Zamanın içinde devinen hastane koridorları, çocukluk anılarına açılan birer geçide dönüşür. İhmallerin, suskunlukların ve görmezden gelişlerin arasında büyüyen bir çocuğun, yetişkin bir kadının kalbinde taşıdığı yükler bir bir ortaya dökülür.
Yüreğin Kabarmış, keskin gözlemlerle örülmüş, dokunaklı ve cesur bir ilk roman. Nazlı Doğan Özsöz, bir kadının yalnızlığını, annesiyle çatışmalı ilişkisini, babasıyla hesaplaşmasını, çocukluk travmalarını ve yeniden ayağa kalkma çabasını içten ve etkileyici bir dille anlatıyor.
Yazar Nazlı Doğan Özsöz Hakkında
Nazlı Doğan Özsöz, 1986 yılında Antakya’da doğdu, ilköğrenimini burada tamamladı. Dokuz Eylül Üniversitesi Sahne Sanatları Dramatik Yazarlık bölümünden mezun oldu. Çeşitli dergi ve gazetelerde öykü, makale ve inceleme yayımladı. Dramaturgluk, eğitmenlik ve senaristlik yaptı. 2023 yılında Süleyman Demirel Üniversitesi Sahne Sanatları bölümünde yüksek lisans programına kabul edildi.
