Attilâ İlhan, 12 Mart 1967 tarihli Durrell yazısına: “Kitapçının vitrininde Justine’e rastladım” diyerek başlıyordu: “[G]izemlerle dolu bir yolculuğu saygıyla tamamlar gibi, ağır ağır, Lawrence Durrell’in İskenderiye Dörtlemesi’ni okuyorum.” Kaptan, İskenderiye Dörtlüsü’nü yere göğe sığdıramıyor, dört ciltlik yapıtın “Balzac gibi düşünülmüş fakat Proust gibi yazılmış” olduğunu vurguluyor ve edebiyat ordularına verilmiş bir emir gibi “Okuyun bu...