Adımsayarım yirmi beşi gösteriyordu; yürümeyi hiç bırakmak istemesem de öyle yorulmuştum ki dinlenmek için bir kilometre taşına oturdum. İnsanlar alay ederek yanımdan geçip duruyorlardı ama ben buna alınganlık gösteremeyecek kadar hissizdim. Hatta büyük eğitimci Bayan Eliza Dimbleby rüzgar gibi esip geçerken beni direnmem için cesaretlendirmeye bile çalıştı, bense sadece gülümseyip şapkamı kaldırdım. İlk başta; bir…